لینوس پائولینگ

شیمیدان امریکایی تا اغاز قرن 21 تنها کسی است که دو جایزه ی نوبل را به تنهایی دریافت کرده است.اولین کار پائولینگ که به خاطرش جایزه ی نوبل شیمی را در سال1954گرفت در رابطه با ساختار مولکولی بود.اودر زمره ی اولین کسانی بودکه اصول مکانیک کوانتوم رابرای تعیین فاصله ها وزوایای بین پیوندهای شیمیایی به کار برد.پاولینگ به واسطه ی این بررسی ها ساختار وخواص فیزیکی بسیاری از ترکیبات زیست حیاتی مهم را تعیین کرد که برجسته ترین انها پروتئینها بودند.او اندیشه هایش را در این باره در کتاب پیوندهای شیمیایی(1939)گرد اورد که یکی از مفیدترین کتاب های علمی قرن بیستم به شمار می رود.در دهه ی 1950پاولینگ درباره ی خطرات ناشی از انتشار ذرات پرتوزای حاصل از ازمایش سلاح های هسته ای عمیقا نگران شد.او علیه چنین ازمایش هایی گفت و نوشت ودر سال1958 دادخواستی را به سازمان ملل متحد ارائه دادکه به امضای جمع کثیری از دانشمندان رسیده بود.در همان سال پاولینگ متنی تحت عنوان(( جنگ دیگر بس است ))منتشر کرد که در ان مخالفت خود را با سلاح های هسته ای بیان نمود.دولت امریکا به خاطر اعتراضات پاولینگ گذرنامه ی اورا برای چندین سال توقیف کرد و به این ترتیب مانع خروج وی از کشور وهمکاری او بادیگران شد.در دهم اکتبر 1963 یعنی روز امضای قرارداد تحریم ازمایش های هسته ای بین امریکا و شوروی پاولینگ جایزه ی صلح نوبل راهم دریافت کرد.دوره ی بعدی زندگی پاولینگ به بررسی تعدادی از موضوعات پزشکی طی شد. او نشان داد کم خونی سلول های داسی شکل ناشی از اختلال مولکولی موروثی است.همچنین نظریه ی مگاویتامین یعنی استفاده از مقادیر زیاد ویتامین ها را برای درمان بیماری و پیشرفت سلامتی مورد تحقیق قرار داد.از جمله بحث انگیزترین ومعروف ترین ادعاهای او این بود که مصرف زیاد ویتامین ث می تواند مانع سرماخوردگی معمولی شود ویا این که ان را معالجه کند.